Mohamed Salah - historia sukcesu

Podobnie jak Roberta Lewandowskiego odrzuciła go Legia i podobnie jak on jest dzisiaj na piłkarskim szczycie. Od dłuższego czasu jest on na ustach wszystkich fanów sportu. Największe gazety wykorzystują jego zdjęcia do swych okładek, a w portalach internetowych aż roi się od artykułów na jego temat. Może po sobotnim meczu uwaga ludzi skupi się bardziej na Realu Madryt, który tworzy legendarną historię. Jednak możemy czytać o nim, chociaż już w mniej przyjemnej sytuacji, albowiem z powodu kontuzji nie zagrał on całego meczu, o którym pewnie jeszcze kilka lat temu nie marzył, że może w być jego częścią. A jednak pokazał on, że zapałem, wytrwałością i przede wszystkim umiejętnością wynoszenia lekcji z każdej porażki można dojść gdzie się tylko chce. A doszedł on naprawdę daleko. W tym artykule przyjrzymy się jego karierze, aby dowiedzieć się gdzie dokładnie tkwi tajemnica jego sukcesu.

Mohamed Salah urodził się 15 czerwca 1992 roku w Basjun. Jest to małe miasteczko, znajdujące się na północy Egiptu. Wielkością przypomina średnie polskie miasto. Czyli już na pierwszy rzut mamy małe miasteczko, czyli większe problemy z grą w dobrym klubie, lub pokazaniem się na jakimkolwiek dużym turnieju. Zmiana klubu na lepszy wiązałaby się z opuszczeniem rodziny lub wymuszoną przeprowadzką całej rodziny.



Salah grając w podrzędnym klubie - El Mokawloon El Arab Sporting Club, marzył o dostaniu się do jakiegokolwiek klubu europejskiego.  Ciekawostką jest, że w czasie, gdy jeździł po europejskich klubach, na różne testy trafił on w 2011 do naszego polskiego klubu. Zgodził się on nawet na najniższe zarobki w klubie w wysokości 10 tyś zł, tylko po ty, by w końcu spełnić swe marzenie o grze w Europie. Znana nam wszystkim Legia Warszawa odstawiła jednak Mohameda z kwitkiem. Mogła pozyskać go za cenę 100 tyś euro. Salah musiał więc jeszcze trochę poczekać. Jeżeli nie chciał go polski klub, to znaczyło tylko tyle, że czeka go jeszcze bardzo dużo pracy. Minął rok i zgłosiło się po niego FC Basel. To, że strzelił tam tylko 9 goli w 47 meczach nie ma najmniejszego znaczenia. Najważniejszym jest fakt, że gość nie załamał się tym, że nie chcą go podrzędne kluby europejskie i w ciągu jednego roku dopracował swe umiejętności i trafił do klubu stale goszczącego w Champions League.


Dalsze etapy jego kariery to nieudany epizod w Chelsea, po którym drugi raz mógł się załamać. Strzelił on tylko 2 gole w 13 meczach i został okrzyknięty kolejnym niewypałem skautów Chelsea. Następne lata spędził na wypożyczeniu we Florentinie. Po średniej grze, Chelsea znów wypożyczyła go, tym razem do Romy. Tam dojrzał piłkarsko powoli pokazywał nam swe ukryte dotąd możliwości. Zapragnął pokazać właścicielom Chelsea, że się grubo pomylili, dając mu tak mało szans. I pokazał.


Następnym etapem w jego karierze był i jest do dziś Liverpool Jurgena Kloppa. Władzom Liverpoolu, jak i fanom The Reds wyszło na dobre sprowadzenie Egipcjanina. Samemu piłkarzowi też wyszło to na dobre, gdyż poznał go cały świat i pokochali go wszyscy, może poza fanami klubów, którym strzelał bramki. A było ich sporo. Albowiem Mohamed został królem strzelców Premier League, mając na koncie 32 bramki (o 2 więcej niż Harry Kane i aż 11 więcej od  Kuna Aguero). Do tego uplasował się na drugim miejscu strzelców Ligi Mistrzów, ex aequo ze swoimi kolegami z drużyny (Roberto Firmino, Sadio Mane). 


Oprócz dużej ilości strzelonych goli, dostał się on również z Liverpoolem do finału Ligi Mistrzów, gdzie ulegli niesamowitemu Realowi Madryt. Otrzymał on tytuł najlepszego gracza roku Ligi Angielskiej, wyprzedzając Kevina de Bruyne. O tyle jest to duża zasługa, ponieważ rzadkością jest aby graczem roku został gracz niebędący w drużynie mistrzowskiej, a co dopiero będący w drużynie, która uplasowała się dopiero na czwartym miejscu. No cóż. Mohamed pisze bardzo piękną historię i miejmy nadzieję, że będzie ona trwała jak najdłużej i ni przeszkodzą mu żadne kontuzje, itp.